26 juni, thuiskomst in Etten-Leur

26 juni, thuiskomst in Etten-Leur.

Zaterdagmorgen om kwart voor zeven loopt de wekker af, dat is 15.45 uur Nederlandse tijd. Redelijk geslapen het was vrij rustig op de weg vannacht. Alleen gisterenavond tegen elf uur een berg lawaai op de gang, alsof de ME een deur open beukte. Even later een alarm, waar overigens niemand op af kwam. En dan een half uurtje later weer een hoop geweld. Toch maar eens gaan kijken. Staat er een vent met een grote ijsbeker bij de ijsmachine en die krijgt er de ijsblokjes niet goed uit. Hem gevraagd waarom hij dan de receptie niet belt omdat wij best wel willen slapen. Hebben we zelf de receptie maar gebeld en vervolgens niets meer gehoord.

Kwart voor acht ontbijt, afscheid nemen van Jessie en uitchecken en om kwart voor negen staat de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Een heel spraakzame Indische chauffeur. Hij verteld dat hij best eens naar Nederland wil maar niet naar Europa durft. Is hij bang om te vliegen dan? Nee hij is bang voor het terrorisme hier, en met hem meerdere zegt hij. Om kwart voor tien op het vliegveld. Niet druk bij de balie van Air Transat dus eerst maar inchecken dan zijn we de koffer tenminste kwijt. Alles gereld en krijgen we de boardingpas. Staat er op dat het boarden begint om 14.55 uur. Terwijl gisteren aan de telefoon toch echt werd bevestigd er dat we om 12.55 uur zouden vliegen. Gevraagd of de tijd wel klopt. Ja die klopt want we hebben drie uur vertraging wordt even simpelweg gezegd. Als we het niet gevraagd hadden hadden ze niets gezegd. We kregen wel 2 x 15 dollar met bon om te eten, moeten we wel na de douane gebruiken. Nou ja, dan ons maar vermaken op het vliegveld, tijd zat. Maar toen we dan tegen twaalf uur naar de douane liepen stond er voor de douanehal wel een rij van zeventig meter. Vooral Chinezen die ook van een D gate vertrokken, wij hadden D84. In de douanehal waren acht “Efteling rijen” afgezet met lint dus dat duurde allemaal wel even.

Dus even wat gegeten bij de Sub Way, die was er en een tentje waar je Japans kon eten en nog eentje met gegrilde kip. Maar goed we konden eten. Daarna naar de boardingruimte gegaan. Daar werd het al snel druk. Maar het boarden om 14.55 uur liet nog een half uur langer op zich wachten. Later vertelde de gezagvoerder dat een passagier niet was komen opdagen en dat ze diens koffer uit het bagageruim moesten terug halen. En dat is wel goed natuurlijk. Wij hadden de allerlaatste plaatsen in het vliegtuig dus mochten bij de eerste instappen. Je kan zien dat ze onder tijdsdruk staan. Het vliegtuig was niet echt schoon, er lagen nog bekers, snoepje en de tafeltjes voor de stoelen zaten nog vol koffievlekken. Er zat ook geen papieren afvalzak voor de stoel en de bladen die er inzaten waren zo te zien al dertig keer de wereld rond gevlogen. De voorzieningen bij de vlucht inbegrepen zijn ook karig. Na anderhalf uur in de lucht kwamen ze rond met frisdrank of water, geen blikje maar vanuit een blikje in een beker geschonken. Alcohol houdend moet betaald worden. Daarna heel lang niets en tegen dat de zon onder ging had je de keuze uit wat broodjes, daarbij kon je kiezen uit een glas rode of witte wijn of water. Kwaliteit van de broodjes was echte vliegtuig kwaliteit. En dan vanmorgen rond negen uur Nederlandse tijd kreeg je een plak cake (echt Nederlands natuurlijk, maar geen Nederlandse cake) met koffie of thee of water. Blijkbaar moeten de luchtvaartmaatschappijen flink de broekriem aanhalen. Anderzijds valt het niet mee om voor elk wat wils te serveren en je kan natuurlijk ook niet om negen uur ’s morgens een diner serveren.

Maar het belangrijkste is dat we veilig zijn geland om elf uur Nederlandse tijd. En ja, als je eerst mag instappen omdat je achteraan zit, stap je wel als laatste uit. En dat gebeurde pas tegen half twaalf omdat het vliegtuig erg ver moet rijden naar de gate. Daarna heel ver lopen, wat is Schiphol groot. En als we dan bij de paspoortcontrole komen staat er een kleine 500 man voor de automatische deuren. En steeds mogen er maar een beperkt aantal naar binnen. Maar daar staan er ook een 200. En verschrikkelijk warm. Dat duurde dus even. Daarna naar de kofferbanden. We moeten bij 22  zijn, is wel de allerlaatste. Dus weer heel lang lopen. Maar goed na wat oponthoud pikt de taxi ons op om kwart over één. Jammer maar het is heel druk op de weg en bij Rotterdam vallen we in een file want er is een ongeluk gebeurt. Vervolgens bij Dordrecht een wolkbreuk. Mar uiteindelijk dan toch thuis om kwart voor drie. En dat is één van de mooie dingen van de vakantie, dat je daarna weer thuiskomt. Bloemen op tafel en de tuin enorm gegroeid, en volop bloemen. En als klap op de vuurpijl begint het te regenen als we uit de taxi stappen en krijgen we een enorme douche inclusief onweer. Hier en daar wat strubbelingen maar een heel goeie vakantie gehad. Bedankt allemaal voor het lezen van de verhalen en de reacties. Nog even op internet gooien en dan naar bed en morgen gewoon weer op alsof er niets gebeurd is. Groetjes van ons.