21 juni, Fort Langley

21 juni Fort Langley.
Wat een koude nacht vannacht. Een dikke gestikte deken erbij. Kan ook niet anders want we zitten zo’n 1200 meter hoog. Laat in de avond begon het helder maar vannacht toch weer veel geregend. Zie je vanmorgen niets meer van, alles droog en als de zon er even doorkomt (als het al gebeurt) dan is het gelijk lekker warm.

Vannacht wel veel vrachtverkeer over de weg, het park ligt eigenlijk iets te dicht bij de weg. Om kwart over negen vertrokken richting Hope over de Allisonpas, 1345 meter hoog, daarna gaat het bergafwaarts. Als we het Manningpark uit zijn begint het te miezeren en later te regenen. Veel vrachtverkeer op de weg. Voor de meeste afdalingen is er een uitwijkruimte voor de vrachtwagens om hun remmen te controleren. Onderaan een afdaling zie je dan dikwijls een run-away lane. Mochten ze door hun remmen gaan dan kunnen ze daar in volle vaart op en redelijk steil omhoog zodat ze afremmen. Langzaam wordt het uitzicht minder mooi. Na Hope, op Hwy 1 gaat het uitzicht bergafwaarts, steeds minder bergen, steeds vlakker en snel steeds meer verkeer. Dat komt omdat dit de verbindingsweg naar Vancouver is met verschillende afslagen naar de USA. Na Hope zien we afslag 168, wij moeten afslag 66 hebben naar Fort Langley, een oude historische plaats. Nog een stuk te gaan dus. Rijden we onderweg een goederentrein voorbij van dik drie kilometer lang, Lange goederenwagens, dubbele containers van de langste soort, lange tankwagons en drie locomotieven die trekken en duwen.
We willen eerst eten in Fort Langley en dan verder rijden naar de camping. Maar in Fort Langley was helemaal geen parkeerplaats meer vrij, zeker niet voor een camper. Het is eigenlijk ook alleen maar een drukke hoofdweg met wat zijstraten, maar alles stond vol. We zijn dus maar doorgereden naar de camping. We kwamen daar om 12.00 uur aan. Het kantoortje was gesloten, inchecken pas om één uur. Gaat er een loket open met een zeer ongeïnteresseerd meisje die dat benadrukte.

We hebben de camper dus op de parkeerplaats gezet en zijn terug gelopen naar Fort Langley. En wat te denken, voor het plaatsje gaan de spoorbomen met veel belgerinkel dicht, komt de goederentrein van 3 kilometer voorbij, en die rijden hier niet snel. De eerste locomotief met veel lawaai van zijn signaalhoorn en daarbij nog de ouderwetse bel.  Vervolgens bij Wendels, een ontzettend drukke kleine tent maar wel een hele goede, een BLT sandwich gegeten en daarna wat winkeltjes bekeken.
Terug gekomen op de camping zitten er twee meisjes achter het loket, alle twee heel onpersoonlijk op het onvriendelijke af. Ze lijken ook op elkaar en lijken wel twee zussen. We krijgen een plaats aangewezen, internet zou op de plaatsen zijn maar dat werkt niet wordt er gezegd en voor internet moet je bij de winkel gaan zitten daar werkt het wel redelijk. Op de plaats zelf is wel internet via een hotspot maar dat blijkt achteraf een betaal hotspot te zijn. Zijn we even naar de winkel gegaan en daar werkt internet inderdaad redelijk. Koffie gekocht, staat er in de winkel blijkbaar het derde zusje, uiterlijk lijkt ze op de eerste twee maar ook ten aanzien van afstandelijkheid. Lijkt een beetje op “nou ja als het moet”.

Mede gezien het open karakter van de camping, je staat op elkaars lip,  en de manier van doen is dit zeker geen camping die we nog eens zouden aandoen, voorgaande jaren was het wel heel vriendelijk maar stonden er andere mensen, misschien ook weer een andere eigenaar. Het is ook nog eens de duurste camping die we aandoen, maar wat ons betreft de minst aantrekkelijke.  Het is erg druk vandaag, er wort gehakt en getimmerd en om de haverklap komt er een pick up truck voorbij. Geen aanrader, niet meer.
Ook hier weer geen openbare telefoon. We hadden misschien toch bij Walmarkt een pre-paid telefoon moeten kopen zoals iemand zei, schijnt 60 dollar te kosten, en die zei dat ze er ook mee naar Amerika reisde en daar kon bellen naar Canada. Vanmiddag en vanavond komt er elk uur wel vijf keer en goederentrein voorbij. De spoorlijn ligt hier ongeveer 100 meter vandaan en het ergste is dat al de machinisten bij elke overweg wel een keer of zes hun signaalhoorn gebruiken, en soms ook lang. Hopelijk rijden er vannacht minder treinen. In de avond is het een geweldige temperatuur buiten en een beetje bewolkt zo nu en dan.
Morgen staan we hier ook om de boel op te ruimen en in te pakken en dan overmorgen weer naar Vancouver, de kar inleveren. Het is in ieder geval prima weer nou, beetje bewolkt en een graad of 21, en geen muggen hier.